historia leżajska

Na temat poczÂątkĂłw konspiracji na LezajszczyÂżnie dyskutowaĂŚ w tym miejscu nie mam ochoty ani zamiaru. SÂą inne publikacje opowiadajÂące lepiej niÂż UrbaĂąski o tych czasach.
„NieubÂłagany czas wykrusza ÂświadkĂłw. Zaciera w ich pamiĂŞci fakty zdarzeĂą, ale spotyka siĂŞ i takich, ktĂłrzy nieÂświadomie a moÂże z premedytacjÂą a moÂże i celowo przypisujÂą sobie przeÂżycia, ktĂłre tylko w ich mniemaniu pozwoliÂły im otrzeĂŚ siĂŞ o konspiracjĂŞ, spoÂłeczne zaangaÂżowanie i bohaterstwo. W ró¿nych publikacjach spotkaÂłem relacje i zeznania ÂświadkĂłw, ktĂłre po rozpoznaniu i konfrontacji muszÂą byĂŚ odrzucone jako niezgodne z prawd” I tu z autorem zgadzam siĂŞ caÂłkowicie. NiektĂłrzy z premedytacja piszÂą nieprawdĂŞ aby siĂŞ kreowaĂŚ na specjalistĂłw i siĂŞ wybielaĂŚ.
„W pacyfikacji zginĂŞli nie tylko czÂłonkowie podziemia w wyniku zdrady ale i wielu innych z osobistych porachunkĂłw i donosĂłw wszelkich mĂŞtĂłw, ktĂłre znalazÂły wspĂłlny jĂŞzyk z okupantem. Starsze pokolenie pamiĂŞta ich twarze, nazwiska i zdarzenia z ich udziaÂłem.” Panie UrbaĂąski jak Pan wie o takich osobach to niech napisze a nie glĂŞdzi o prawdzie historycznej. „WÂśrĂłd wielu paradoksĂłw naszego Âżycia jeden skÂłania do refleksji. Po tych samych leÂżajskich ulicach udajÂąc, Âże nic o sobie nie wiedzÂą, chodzÂą wnukowie ofiar i przeÂśladowcĂłw.”  UdajÂąc... hm jaki wpÂływ na  wspó³czesnych ludzi majÂą dokonania ich dziadkĂłw? Co ma piernik do wiatraka?. Czy rodzina Mirka (czy innych) powinna byĂŚ poddana ostracyzmowi? BZDURA
„Z polskiej grupy narodowoÂściowej poza nawias spoÂłeczny zostali wyrzuceni wszyscy, ci ktĂłrzy znaleÂźli siĂŞ wÂśrĂłd szpicli, konfidentĂłw, prostytutek itp. Nie ponieÂśli oni zasÂłuÂżonej kary bo czym byÂło ogolenie kilku g³ów „panienek" lub zbicie kilku tyÂłkĂłw i likwidacja jednego agenta Kazimierza Trybki.” Nie rozumiem kto miaÂł karaĂŚ: AK ? PrzecieÂż wszystkie takie rzecz musiaÂły byĂŚ robione dopiero po wyroku sÂądowym. Po wojnie dziwnym trafem nowe wÂładze rĂłwnieÂż nie kwapiÂły siĂŞ ukarania winnych. To przecieÂż komunistyczna wÂładza opieraÂła siĂŞ na takich typach jak synowie Volksdeutscha Adolfa Keipra po wojnie oficerowie Âśledczy w PUBP w Bielsku BiaÂłej. I rĂłwnieÂż po wojnie okazaÂło siĂŞ za ww Adolf Keiper to nie zdrajca ale ...zasÂłuÂżony czÂłonek KPP od 1933. Szpiclem   gestapo byÂł rĂłwnieÂż I powojenny sekr. PPR w LeÂżajskubn
„Okupant po stracie swego wspó³pracownika K. Trybki, uaktywniÂł sÂłuÂżby wywiadowcze i skutecznym uderzeniem chciaÂł zlikwidowaĂŚ powstaÂłe zagroÂżenie. Konspiracja, po zÂłudnym zwyciĂŞstwie jakim byÂła likwidacja kolaboranta zapÂłaciÂła najwyÂższÂą cenĂŞ. Jakiekolwiek usprawiedliwienia czy krytyki sÂą dziÂś zbyteczne. Pozostaje natomiast wiele pytaĂą a wÂśrĂłd nich: jak oceni historia konspiracyjnÂą dziaÂłalnoœÌ leÂżajskiego dowĂłdztwa AK zaaresztowanego w najprostszy sposĂłb. Zostali przecieÂż zaskoczeni przez okupanta we wÂłasnych domach.” A gdzie mieli byÂś ? Specjalnie podkreÂśliÂłem bo to siĂŞ w pale nie mieÂści.
„26 maja nie bez znaczenia byÂł wyjazd w tym dniu wiĂŞkszoÂści niemieckiego garnizonu wojskowego stacjonujÂącego w LeÂżajsku.” Jaki garnizon: w LeÂżajsku na staÂłe byÂły  posterunki policji polskiej i ukraiĂąskiej, Âżandarmerii, punkt obserwacyjny- StĂźtzpunkt Luftwaffe
„Akcja pacyfikacyjna przeprowadzona zostaÂła siÂłami okoÂło 2000 ÂżoÂłnierzy Wehrmachtu ze 154 dywizji gen. por. Friedricha Altrichtera” RĂłwnieÂż 174, oddziaÂły Ostlegionu, Waffen SS, Gestapo (rĂłwnieÂż ze St. Woli)
„Ponadto stwierdzono udziaÂł w pacyfikacji jednostki kawalerii liczÂącej 120 - 150 koni” Na podstawie czego takie stwierdzenie bo ja przypisĂłw do tego nie widziaÂłem.
„Do budynku sÂądu, gdzie urzĂŞdowaÂło dowĂłdztwo akcji, doprowadzano wszystkich zatrzymanych na podstawie sporzÂądzonych list,...” InteresujÂą mnie te listy. Wiadomo Âże byÂły ale czy siĂŞ zachowaÂły. Ta sprawa mnie interesuje. MoÂże ktoÂś wie...
„Nie znane sÂą do dziÂś przyczyny ominiĂŞcia kilku domĂłw w ró¿nych czĂŞÂściach miasta i nie kontrolowania ich mieszkaĂącĂłw”. J.w. ÂŁatwo rzucaĂŚ kalumnie ale trudniej je udowodniĂŚ.
„bowiem decyzje zapadaÂły za zasÂłonÂą wykonanÂą z szarego koca, ktĂłra ukrywaÂła sprawcĂŞ tragedii mieszkaĂącĂłw LeÂżajska. ByÂł nim Walerian MieczysÂław Mirek s. Jana, zdrajca kolegĂłw, znajomych, wspó³obywateli, narodu, wÂłasnego ojca, ktĂłry teÂż zgin¹³ z rÂąk tych, ktĂłrym sÂłuÂżyÂł syn. WystarczyÂły cztery palce u podniesionej rĂŞki, aby w umĂłwiony sposĂłb, stojÂącego rzekomo przed sÂądem skazaĂŚ na ÂśmierĂŚ, obĂłz lub lochy jarosÂławskiego Gestapo. KaÂżdy doprowadzony przed oblicze komisji, czĂŞsto wczeÂśniej pobity a przynajmniej zelÂżony, po wymienieniu swojego nazwiska zostaÂł zakwalifikowany przez osobnika znajdujÂącego siĂŞ za zasÂłonÂą. Dla porzÂądku, niewiasta, uczestniczka komisji, wypisywaÂła kartkĂŞ z numerem 1 do 4, ktĂłrÂą wrĂŞczano dyÂżurujÂącym Âżandarmom. Ci, na ich podstawie, odprowadzali „zasÂądzonych" do odpowiednich cel wiĂŞziennych. Tajemnica znakĂłw podawanych przez osobnika za zasÂłonÂą zostaÂła rozpoznana. Jeden palec - wolnoœÌ, dwa palce - obĂłz, trzy palce -ÂśmierĂŚ, cztery palce - do dyspozycji Gestapo. OsÂądu dokonywaÂła teÂż komisja wg wÂłasnego uznania, czĂŞsto na podstawie uprzednich zaleceĂą i sugestii otrzymywanych ze strony innych osĂłb lub urzĂŞdĂłw.”. Czy zasiadanie tam Mirka nie jest jednym z mitĂłw powtarzanych po wojnie. Czy na pewno podczas pacyfikacji byÂł w LeÂżajsku? PrzecieÂż nie musiaÂł- listy ofiar sporzÂądziÂł wczeÂśniej.
„MiĂŞdzy skarpÂą wzgĂłrza zamkowego a plutonem egzekucyjnym znaleÂźli siĂŞ skazani. Ustawieni twarzÂą do oprawcĂłw, bohaterscy, bez pÂłaczu, spazmĂłw i jakichkolwiek gestĂłw czy próœb o   darowanie   Âżycia.  DowĂłdca  plutonu  egzekucyjnego  czyta kilkuwyrazowÂą formuÂłkĂŞ. Pierwsza salwa po³¹czyÂła siĂŞ z okrzykiem T. NiziĂąskiego „bracia, giniemy za PolskĂŞ!".” Hm jeden jeszcze mit. PrzecieÂż w pobliÂżu miejsca egzekucji nikogo nie byÂło. Niemcy dokÂładnie przeszukali teren. ZresztÂą p. Jedynacka wspomina o innym okrzyku. Ale jej tam rĂłwnieÂż nie byÂło.
„W pierwszÂą rocznicĂŞ pacyfikacji, jeszcze pod okupacjÂą na miejscu straceĂą kolorowym kobiercem zakwitÂły ³¹kowe kwiaty. WÂśrĂłd nich, tam gdzie leÂżeli pomordowani, nieznane rĂŞce poÂłoÂżyÂły maleĂąkÂą biaÂło-czerwonÂą chorÂągiewkĂŞ, ktĂłre zdaje siĂŞ szeptaÂła: „Niech siĂŞ Polska przyÂśni Tobie".” Jw. PiĂŞkne ale nie prawdziwe
„  MieczysÂław Walerian Mirek urodziÂł siĂŞ 2 paÂździernika 1910r. w LeÂżajsku, syn Jana Mirka z GrzĂŞski k/Przeworska i Marianny BronisÂławy PodgĂłrskiej z LeÂżajska.” Hm piszÂąc takÂą informacje to lepiej sprawdziĂŚ. MieczysÂław Walerian Mirek ur. siĂŞ 9 listopada a nie 9 paÂżdziernika
„Po roku 1942, w czasie okupacji posÂługiwaÂł siĂŞ rĂłwnieÂż dokumentami o nazwisku Marian WiÂśniewski z Sanoka i Marian Miechowski z Miechowa.” HM a to skÂąd? Inni twierdzÂą ze posÂługiwaÂł siĂŞ jedynie papierami na Mariana Makowskiego obywatela USA.
„JeÂżeli „Podziemie" rozpoznaÂło wczeÂśniej jego dwulicowoœÌ, to niekonsekwencja w postĂŞpowaniu w takich przypadkach musiaÂła byĂŚ przyczynÂą tego co spoÂłeczeĂąstwo przeÂżyÂło. TÂłumaczenie, Âże jego likwidacja przyniosÂłaby wiĂŞksze konsekwencje niÂż pacyfikacja wydajÂą siĂŞ byĂŚ mocno przesadzone”. Tak wywiad wiedziaÂł o jego wspó³pracy (lub lepiej podejrzewaÂł go) z Niemcami. Jednak  podejrzenia to maÂło. Jak pisaÂłem wyÂżej podczas okupacji istniaÂły sÂądy podziemne ktĂłre tak Âłatwo wyrokĂłw Âśmierci nie podpisywaÂły. Co do likwidacji „Matrosa” to prĂłbowano to zrobiĂŚ 21 maja. Wtedy jedna grupa wykonaÂła wyrok na Trybce a druga miaÂła to zrobiĂŚ na Mirce. Jednak on wczeÂśniej domyÂśliÂł siĂŞ Âże wpadÂł i trzy tygodnie przed pierwsze uciekÂł do siedziby gestapo a póŸniej wyjechaÂł do Lwowa. Dlatego najprawdopodobniej podczas pacyfikacji go nie byÂło w LeÂżajku. A po pacyfikacji:  to chyba p. Bereziewicz opisaÂł PacyfikacjĂŞ Woli Zarczyckiej. Wiec niech wspomni co siĂŞ staÂło z inÂżynierami ze St. Woli , gdy zastrzelono jednego ze sprawcĂłw pacyfikacji
„Rozpatrywano rĂłwnieÂż moÂżliwoœÌ jego likwidacji np.:
- w czasie podró¿y do Jaros³awia (w lesie k. Tryùczy) ale propozycja ta zosta³a odrzucona, z uwagi na mo¿liwoœÌ ustalenia przez Gestapo œwiadków jego likwidacji.
- w czasie pobytu w lokalu leÂżajskiej jajczarni (do ktĂłrej czĂŞsto przychodziÂł)   gdzie miano go ogÂłuszyĂŚ ciĂŞÂżarkiem wagowym i wywieŸÌ w uprzednio przygotowanej skrzyni,
-    podjĂŞto teÂż prĂłbĂŞ wykonania wyroku Âśmierci w prywatnym mieszkaniu, lecz grupa likwidacyjna zastaÂła w domu NiemcĂłw i nierozpoznana wycofaÂła siĂŞ z akcji (relacja Ernesta Wodeckiego ps. „Szpak" opowiedziana przez BolesÂława CzyÂża).” We wspomnieniach opublikowanych w wyd. broszurkowym BolesÂław CzyÂż nic nie wspomina o rozmowie ze Szpakiem
-    ZresztÂą patrz jw. RĂłwnieÂż nie wydaje mi siĂŞ aby major Szpak rozmawiaÂł o takich sprawach z p. CzyÂżem przecieÂż  byÂła konspiracja
I to na razie tyle pytaĂą.

Niestety na to pytanie najlepiej odpowiedziaÂłby P. Ulas :-). SÂą to rzeczy ze wspomnieĂą i podaÂłem je w takiej formirejak wystĂŞpujÂą

Do tego co wyÂżej napisaÂł Genek chciaÂłbym dorzuciĂŚ kilka refleksji nad tekstem J. U. UrbaĂąskiego.
Autor na wstĂŞpie pisze:

WÂśrĂłd wielu paradoksĂłw naszego Âżycia jeden skÂłania do refleksji. Po tych samych leÂżajskich ulicach udajÂąc, Âże nic o sobie nie wiedzÂą, chodzÂą wnukowie ofiar i przeÂśladowcĂłw.(str. 7)

Zgadzam siĂŞ w zupeÂłnoÂści z Genkiem, Âże to nie jest Âżaden paradoks a raczej naturalna kolej rzeczy i raczej nic w tym fakcie nie ma paradoksalnego. Paradoksem byÂło natomiast, Âże zaraz po wojnie (i trochĂŞ dÂłuÂżej), po tych samych ulicach (nie tylko leÂżajskich), przez dziesiĂŞciolecia chodziÂły ofiary i ich oprawcy, i co wiĂŞcej to oprawcy byli uznawani w majestacie prawa za praworzÂądnych obywateli o ich ofiary nazywano bandytami.

21 maja zlikwidowano w lesie k/StojadÂła groÂźnego konfidenta K. TrybkĂŞ. Mimo wielokrotnych ostrzeÂżeĂą nie   zaprzestaÂł   kolaboranckiej   dziaÂłalnoÂści.   Przed wykonaniem wyroku przyznaÂł siĂŞ z kim wspó³pracowaÂł i co robiÂł, liczÂąc na darowanie Âżycia.(str. 12-13)

Autor nie dodaÂł tylko jednego istotnego szczegó³u (moÂże o tym nie wiedziaÂł). Przed ÂśmierciÂą konfident podaÂł nazwiska wspó³pracownikĂłw ale nie wymieniÂł nazwiska Mirka. A to ma kluczowe znaczenie, gdyÂż na podstawie takiego zeznania moÂżna byÂło skierowaĂŚ sprawĂŞ do WSS (Wojskowego SÂądu Specjalnego) o wydanie wyroku skazujÂącego. Jak podkreÂślaÂł wczeÂśniej Genek nie moÂżna byÂło kierowaĂŚ siĂŞ tylko przypuszczeniami i bez wyroku sÂądowego likwidowaĂŚ ludzi, w szczegĂłlnoÂści narodowoÂści polskiej. Wiem, Âże niektĂłrym osobom siĂŞ to nie mieÂści w „pale” ale PaĂąstwo Podziemne w czasie II wojny byÂło PaĂąstwem Prawa.

Podobno wiedziano, Âże sytuacja dla czÂłonkĂłw konspiracji byÂła bardzo groÂźna a mimo tego, nie doceniano sprytu Gestapo, wierzÂąc w szczĂŞÂście i przeznaczenie (str. 13)

SkÂąd Autor czerpie swojÂą wiedzĂŞ na ten temat. SkÂąd informacja, Âże dowĂłdztwo AK w LeÂżajsku bagatelizowaÂło zagroÂżenie ze strony Gestapo. WrĂŞcz przeciwnie w kwietniu 1943 wybudowano kryjĂłwkĂŞ dla dowĂłdcy Rudolfa Jaszowskiego. Na poczÂątku maja 1943 wydano rozkaz zatrzymania do przesÂłuchania Waleriana Mirka, jednakÂże wtedy „zapadÂł” siĂŞ on juÂż pod ziemie (prawdopodobnie byÂł pod bezpoÂśredniÂą opiekÂą gestapo). OstrzeÂżono wszystkich, ktĂłrzy mieli bezpoÂśrednie kontakty z Mirkiem o zagroÂżeniu. Problem jak zwykle polega „tylko” a moÂże „aÂż” na przewidzeniu momentu uderzenia wroga. Wtedy tj. w maju nikt siĂŞ nie spodziewaÂł, Âże nastÂąpi ono tak szybko.

Pacyfikacja LeÂżajska, zostaÂła przez okupanta w najwiĂŞkszej tajemnicy, bardzo dokÂładnie przygotowana i zorganizowana, ale mimo tego kilka dni wczeÂśniej powtarzane juÂż byÂły dyskretne informacje o rzekomych przygotowaniach do wiĂŞkszych aresztowaĂą. Informacje te chyba znowu zbagatelizowano, tym bardziej, Âże wiedziano juÂż o podobnych akcjach w najbliÂższym sÂąsiedztwie gdyÂż np. 7 maja w skali nieporĂłwnywalnej do LeÂżajska spacyfikowano pobliskÂą GiedlarowĂŞ i 8 maja Przewrotne. A przecieÂż czÂłonkowie ruchu oporu dysponowali dokÂładniejszÂą informacjÂą aniÂżeli przeciĂŞtni obywatele.(str. 13)

No to co wypisuje tu J. UrbaĂąski po prostu nie wytrzymuje krytyki. JeÂżeli autor wiedziaÂł o tym z „dyskretnych informacji” kilka dni wczeÂśniej to dlaczego nie poinformowaÂł o tym kogokolwiek? A moÂże poinformowaÂł? To niech powie kogo i kto zbagatelizowaÂł. A niby jakie przesÂłanki wskazywaÂły na to, Âże przeprowadzona w dniu 7 maja 1943, stosunkowo Âłagodna, pacyfikacja Giedlarowej, jest zwiastunem pacyfikacji LeÂżajska? Autor w tym czasie zdaje siĂŞ niewiele wiedziaÂł na temat konspiracji.

W otrzymanych przedakcyjnych instrukcjach mieli wyÂłapaĂŚ niebezpiecznych bandytĂłw i ludzi ukrywajÂących siĂŞ przed robotami przymusowymi w Rzeszy.(str. 16)

SkÂąd Autor to wie, nie podaje Âżadnych ÂźrĂłdeÂł, Âżadnych przypisĂłw. Autor usiÂłuje sprawiĂŚ wraÂżenie znawcy nie tylko struktur konspiracyjnych ale teÂż jednostek niemieckich biorÂących udziaÂł w pacyfikacji. Tylko, Âże nie byÂł ani czÂłonkiem konspiracji ani ÂżoÂłnierzem Wehrmachtu, nie przytacza teÂż ÂźrĂłdeÂł, z ktĂłrych czerpie powyÂższe informacje.

St¹d wracali ju¿ z przeznaczeniem do poszczególnych wiêziennych cel. Stó³, przy którym zasiada³a komisja w sk³adzie 4 -5 gestapowców i jedna niewiasta mia³ stanowiÌ kamuflarz, bowiem decyzje zapada³y za zas³on¹ wykonan¹ z szarego koca, która ukrywa³a sprawcê tragedii mieszkaùców Le¿ajska.
By³ nim Walerian Mieczys³aw Mirek s. Jana, zdrajca kolegów, znajomych, wspó³obywateli, narodu, w³asnego ojca, który te¿ zgin¹³ z r¹k tych, którym s³u¿y³ syn.(str. 18)

Decyzje zapadaÂły za zasÂłonÂą? Hipotetycznie gdyby tam rzeczywiÂście byÂł Mirek to on miaÂłby decydowaĂŚ o losach zatrzymanych? A nie funkcjonariusze jarosÂławskiego Gestapo? NaprawdĂŞ ktoÂś moÂże  w to uwierzyĂŚ? PrzecieÂż Mirek sporzÂądziÂł im listy wczesniej a póŸniej nikt o zdanie go nie pytaÂł, decydowali Niemcy.
Ponadto skÂąd wiadomo, Âże byÂł zdrajcÂą wÂłasnego ojca? JeÂżeli autor ma na to dowody niech je opublikuje.

Tajemnica znaków podawanych przez osobnika za zas³on¹ zosta³a rozpoznana. Jeden palec - wolnoœÌ, dwa palce - obóz, trzy palce -œmierÌ, cztery palce - do dyspozycji Gestapo.(str. 18)

Ciekawe kiedy to ta tajemnica zosta³a rozpoznana. Czy przypadkiem nie grubo po wojnie zrodzi³y siê ró¿ne mity na ten temat. Ciekawe, ¿e rzekoma sprawa wyroków ferowanych zza zas³ony przez Mirka pojawia siê w relacjach niektórych œwiadków grubo po wojnie. I co ciekawsze Pani Helena Jaszowska w ¿adnym swoim grypsie nie wspomina o tej sprawie. Pisze jedynie, ¿e przebieg œledztwa i informacje posiadane przez Gestapo wskazuj¹ jednoznacznie na Mirka.

OsÂądu dokonywaÂła teÂż komisja wg wÂłasnego uznania, czĂŞsto na podstawie uprzednich zaleceĂą i sugestii otrzymywanych ze strony innych osĂłb lub urzĂŞdĂłw. (str.18)

JeÂżeli ktoÂś jest w stanie wyjaÂśniĂŚ mi na jakiej podstawie wydawano faktycznie wyroki zgodnie z powyÂższÂą informacjÂą to bardzo proszĂŞ. Najpierw prĂłbuje siĂŞ sugerowaĂŚ, Âże o wszystkim decydowaÂł Mirek ukryty za zasÂłonÂą, a tutaj jest napisane coÂś o zaleceniach i sugestiach innych osĂłb (jakich?) lub urzĂŞdĂłw (?!).

Teraz przyjrzyjmy siĂŞ przytoczonym zeznaniom niektĂłrych ÂświadkĂłw.

StanisÂław BiaÂłkowski

Po wejÂściu na salĂŞ w ktĂłrej przy stole siedzieli gestapowcy, Zbigniew BuÂś zostaÂł uderzony w twarz za rzekome rozglÂądanie siĂŞ po pokoju. Ja mimo tego dyskretnie rozglÂądaÂłem siĂŞ. Po lewej stronie, spod zasÂłony z szarego koca widziaÂłem i poznaÂłem wiÂśniowe buty Waleriana Mirka. Walerek Mirek przychodziÂł do jajczarni w ktĂłrej pracowaÂłem. Dlatego poznaÂłem jego charakterystyczne szyte buty. (str. 47)

Zeznanie pochodzi z 1981 roku wtedy  juÂż znane byÂły personalia zdrajcy. Z caÂłym szacunkiem po butach to moÂżna poznaĂŚ  markĂŞ producenta a nie ich wÂłaÂściciela. Taki argument przedstawiony przed sÂądem (takÂże WSS) nie mĂłgÂłby byĂŚ podstawÂą do wydania wyroku skazujÂącego.

BolesÂław CzyÂż

W czerwcu 1943 r. na dworcu kolejowym w Chyrowie spotkaÂłem znajomego Waleriana Mirka z LeÂżajska jadÂącego do Starzawy. W trakcie rozmowy powiedziaÂł mi, Âże bĂŞdzie pracowaÂł w Ligenschafcie (ZarzÂąd MajÂątkĂłw Rolnych). ZaproponowaÂłem mu aby mnie odwiedziÂł w administrowanym majÂątku. Za dwa dni przyjechaÂł na majÂątek. PrzebywaÂł u mnie okoÂło tygodnia tÂłumaczÂąc, Âże ukrywa siĂŞ pod przybranym nazwiskiem WiÂśniowski, z uwagi na strasznÂą masakrĂŞ ludnoÂści w czasie pacyfikacji LeÂżajska.(str. 48-49)

Czy to nie dziwne, Âże Âświadek w czerwcu 1943 nic nie wiedziaÂł, Âże Mirek byÂł sprawca pacyfikacji w LeÂżajsku a przecieÂż rzekomo co najmniej dwie osoby go rozpoznaÂły w tym jedna po butach.

O akcji pacyfikacyjnej wiedzieliÂśmy i znaliÂśmy jej przebieg nie znajÂąc przyczyn.(str. 49)

No wÂłaÂśnie o pacyfikacji wiedzieli ale o Mirku nie. O czym to Âświadczy?

SÂąsiedni majÂątek OO. JezuitĂłw prowadziÂł zakonnik o. Wincenty Moszkowicz z ktĂłrym utrzymywaÂłem kontakty. Pewnego dnia przedstawiÂłem mu Waleriana Mirka jako czÂłowieka z LeÂżajska, ktĂłry siĂŞ tutaj ukrywa. Kilka dni póŸniej, kiedy staÂłem z Walerianem Mirkiem na dziedziĂącu majÂątku podszedÂł do nas w/w zakonnik. PoinformowaÂł mnie, Âże bĂŞdÂąc sÂłuÂżbowo w Ligenschafcie jego kierownik Niemiec Schtaufer powiedziaÂł mu w tajemnicy, Âże na naszym terenie jest „szpicel" z powiatu jarosÂławskiego, ktĂłry tutaj stara siĂŞ o pracĂŞ bo na jego terenie pali mu siĂŞ grunt pod nogami. Na drugi dzieĂą Mirek postanowiÂł wyjechaĂŚ do Dobromila rzekomo w sprawie pracy.(str. 49)

I co ani Ăłw zakonnik ani Âświadek nie skojarzyli wĂłwczas tej informacji z Mirkiem. Czy to nie dziwne?

W wagonie zakonnik spotyka znajomego i gestem twarzy wskazuje mu Mirka prosz¹c o obserwacjê co bêdzie robi³ w Dobromilu. Mirek prosto ze stacji udaje siê do siedziby Gestapo. Na nastêpny dzieù Gestapo aresztuje zakonnika i w czasie przes³uchania zmusza go do przyznania siê, ¿e wiadomoœÌ otrzyma³ od Schtaufera. Kiedy szef Gestapo jedzie po Schtaufera, drugi gestapowiec w miêdzyczasie wypuszcza z wiêzienia zakonnika. Przyczyna takiego postêpowania nie jest znana s¹ tylko przypuszczenia. Po po³udniu na maj¹tek wraca Mirek. Przenocowa³ i wczeœnie rano wyszed³ do poci¹gu.(str. 49-50)

Czy to oznacza, Âże Âświadek byÂł kompletnym ignorantem?

W pewnej chwili przesÂłuchujÂący mnie Âżandarm mĂłwi: „majÂą takich porzÂądnych ludzi jak Mirek, ktĂłry im wszystko powiedziaÂł, a ty bandyto nie chcesz mĂłwiĂŚ".(str. 50)

Œwiadek opowiedzia³ to po blisko 40 latach. Przecie¿ po takiej informacji nie mia³by najmniejszych szans by wyjœÌ ¿ywym z ca³ej opresji. No chyba, ¿e przyjmiemy za³o¿enie, i¿ Niemcy to debile. Jednak coœ mi siê wydaje, ¿e Autor publikacji ma inne zdanie. Za imbecyli uwa¿a ludzi z konspiracji. Czytaj¹c tak¹ relacjê rzeczywiœcie mo¿na odnieœÌ takie wra¿enie.

I na koniec coÂś co nie mieÂści mi siĂŞ w gÂłowie a moÂże Âźle rozumiem ten fragment relacji.

Zygmunt Gromaczkiewicz

Po spisaniu moich personalii, chodzÂący stale po sali gestapowiec Doppke (znany osobiÂście, widywaÂłem go czĂŞsto gdy wieczorami spacerowaÂł z Walerianem Mirkiem) podszedÂł do zasÂłony i po jego powrocie zostaÂłem przez Âżandarma odprowadzony do sali wiĂŞziennej.(str. 54)

ToÂż  to zakrawa na kolejnÂą gÂłupotĂŞ a caÂła historia nadaje siĂŞ pod rozstrzygniĂŞcie WSS. ÂŚwiadek znajÂąc osobiÂście gestapowca Doppke, ktĂłry czĂŞsto widywaÂł go spacerujÂącego wieczorami z Mirkiem, bĂŞdÂąc jednoczeÂśnie ÂżoÂłnierzem ZWZ, nikomu o tym nie melduje. Chyba, Âże Autor publikacji cytuje fragmenty i nie informuje nas o tym. No to juÂż wiem skÂąd siĂŞ bierze u niektĂłrych przekonanie, Âże AK to byli imbecyle.

Ca³¹ publikacjĂŞ powinno wg mnie rozpatrywaĂŚ siĂŞ ³¹cznie z innym tekstem Juliusza Ulasa UrbaĂąskiego opublikowanym w tomiku „Tajemnice okupacji” i zatytuÂłowanym „Napad”.
A wÂłaÂściwie chodzi o ostatnie zdania tego tekstu i kopiĂŞ listu opublikowanego chyba jako memento.

Po opublikowaniu w 1998 r. wÂłasnej pracy pt. Pacyfikacja LeÂżajska w dniu 28 maja 1943 r. otrzymaÂłam bogatÂą w treÂści (podkr. Plumer) korespondencjĂŞ, w niej miĂŞdzy innymi list od p. StanisÂława Sz. z Krakowa(str. 22)

Có¿ mamy w tym „bogatym w treÂści” liÂście StanisÂław Sz.? Po gratulacjach dla Autora „Pacyfikacji LeÂżajska” Pan Sz. stwierdza ni mniej ni wiĂŞcej, Âże o Mirku dowiedziaÂł siĂŞ dopiero z publikacji Ulasa (sic!) a patrzÂąc na datĂŞ listu byÂł to juÂż XXI wiek. Ale „najciekawsze” nastĂŞpuje w dalszej czĂŞÂści listu. Sz. przedstawia swĂłj punkt widzenia na sprawy ogĂłlnie nazwane konspiracjÂą. List ten mĂłgÂłby byĂŚ wzorcowym memoriaÂłem czasĂłw stalinowskich. PadajÂą ciĂŞÂżkie zarzuty, obraÂźliwe sÂłowa, oskarÂżenia o ciasnotĂŞ umysÂłowÂą itp. Mam wraÂżenie, Âże autor tego listu wykazaÂł siĂŞ wszystkimi cechami, ktĂłre zarzuciÂł przywĂłdcom Polskiego PaĂąstwa Podziemnego. Oto kilka przykÂładĂłw:

Nazywam ca³¹ konspiracjĂŞ polskÂą czasu wojny TrzeciÂą  OkupacjÂą czyli ciosem w narĂłd na rĂłwni  z kaÂżdÂą z dwu Okupacji…
…uwaÂżam ich za zbrodniarzy wojennych.

StÂąd juÂż wiadomo jak moÂżna usprawiedliwiĂŚ tzw. „mordy sÂądowe” na BOHATERACH walki podziemnej w okresie 1944 - 1956. Dekownik, ktĂłry nie wychylaÂł siĂŞ w czasie okupacji nazywa ich zbrodniarzami wojennymi a zbrodniarzy naleÂży skazywaĂŚ na ÂśmierĂŚ. NieprawdaÂż? ZresztÂą ten „odwaÂżny” czÂłowiek wprost okreÂśla swoje poglÂądy (jakÂże Âłatwo byĂŚ odwaÂżnym w dzisiejszych czasach).

Konspiracja w  ogĂłle   jest absurdem.  NiedorzecznoÂściÂą.   wystarczy  jednemu dobrze przycisn¹Ì  palce  w drzwiach i  caÂła leÂży,   kÂładzie  siĂŞ  jak domino.   WÂściekam siĂŞ,   ze  do dziÂś,  po tylu doÂświadczeniach,  w  szkoÂłach dzieciom przedstawia siĂŞ apoteozĂŞ Konspiracji.

A pewnie po co nam tacy Bohaterowie. PrzecieÂż jest wzorzec do naÂśladowania Pawka Morozow. Niech mÂłodzieÂż z niego czerpie natchnienie. Nawiasem mĂłwiÂąc to obelga rzucona w twarz tym wszystkim, ktĂłrzy przeszli Âśledztwa w Gestapo i nie dali siĂŞ zÂłamaĂŚ. ZresztÂą autor listu niewiele wie o zasadach konspiracji skoro gÂłosi takie idiotyczne tezy.

CaÂła ta amatorska Armia Krajowa i  te  cymbaÂły w Londynie  nie  zdawaÂły sobie  sprawy,   Âże  przeciwnikiem  jej   jest    wysoko wykwalifikowana i po niemiecku zorganizowana    Policja o nieograniczonych  Âśrodkach w pieniÂądzach i wĂłdce.(sic!).

Autor listu piszÂąc takie rzeczy pokazuje jakim jest ignorantem, udowadnia swojÂą „ciasnotĂŞ umysÂłowÂą” i ciĂŞÂżko nie nazwaĂŚ go „imbecylem”, ktĂłry nie przeczytaÂł w Âżyciu niczego prĂłcz sowieckiej propagandy czasu stalinowskiego.

Czy Autor publikacji zatytuÂłowanej „Pacyfikacja LeÂżajska 28 maja 1943 r.” publikujÂąc list Pana Sz. z Krakowa w ten sposĂłb chce spuentowaĂŚ te tragiczne wydarzenia?

Ostatnio edytowany przez Plumer (2012-02-10 08:03:01)

ksz napisał:

Uwagi bardzo merytoryczne, ale pod koniec trochê emocji, o ksi¹¿ce JUU ju¿ dyskutowaliœmy tu:
http://www.lezajskhistoria.pun.pl/viewtopic.php?id=29

Nie zamierzam nikogo broniĂŚ, ale fajnie by byÂło pohamowaĂŚ emocje

bo o ile mi wiadomo to St.SzczĂŞk http://aordycz.com/aord2/10489.html przeczytaÂł trochĂŞ wiĂŞcej niÂż w/w publikacje, wszak Âżeby zostaĂŚ inÂż.arch. za komuny i to nie z awansu spoÂłecznego i bez punktĂłw za pochodzenie, a nawet z punktami ujemnymi, to trzeba byÂło sporo wykuĂŚ, co imbecylom i osobom o ciasnych umysÂłach siĂŞ nie zdarza.
KaÂżdy oraÂł jak mĂłgÂł.

Na forum jestem obecny stosunkowo krĂłtko wiĂŞc nie znaÂłem dokÂładnie wczeÂśniejszych dyskusji. Pewnie byÂły w innym poÂście. A z niektĂłrymi publikacjami JUU miaÂłem okazjĂŞ zapoznaĂŚ siĂŞ w caÂłoÂści dopiero niedawno.

RzeczywiÂście trochĂŞ mnie poniosÂło w przyszÂłoÂści postaram siĂŞ pisaĂŚ na forum mniej emocjonalnie, jednak...

Po pierwsze nie wiedziaÂłem o kogo chodzi gdyÂż w publikacji JUU napisano Pan Sz. z Krakowa i nie przekopaÂłem caÂłego forum by siĂŞ dowiedzieĂŚ kto siĂŞ kryje pod tym inicjaÂłem.

Po drugie nie by³o moim zamiarem negowanie czyjejœ wiedzy zawodowej, ani te¿ negowanie oczytania w literaturze fachowej z zakresu architektury, budownictwa czy geologii a jedynie chodzi³o mi o wskazanie skutków wieloletniej propagandy komunistycznej, która skazi³a w sposób zupe³nie nieprawdopodobny umys³y obywateli tego kraju (nie wy³¹czaj¹c równie¿ i pisz¹cego te s³owa).

Po trzecie id¹c wskazanym wy¿ej tropem, ¿eby nie siêgaÌ zbyt wysoko w hierarchii dowództwa AK, Rudolf Jaszowski by³ absolwentem AGH a przed wojn¹ by³a to elitarna uczelnia i ukoùczy³ j¹ z wyró¿nieniem.

Niemniej jednak jeÂśli ktoÂś na tym forum czuje siĂŞ uraÂżony to przepraszam. Nie miaÂłem zamiaru nikogo obraÂżaĂŚ a co wiĂŞcej bardzo sobie ceniĂŞ wysoki poziom uczestnikĂłw tego forum jak i ogrom ciekawych informacji jakie sÂą tu publikowane.

Pozdrawiam

Ostatnio edytowany przez Plumer (2012-02-07 12:42:11)

burus napisał:

ksz napisał:

Uwagi bardzo merytoryczne, ale pod koniec trochê emocji, o ksi¹¿ce JUU ju¿ dyskutowaliœmy tu:
http://www.lezajskhistoria.pun.pl/viewtopic.php?id=29

Nie zamierzam nikogo broniĂŚ, ale fajnie by byÂło pohamowaĂŚ emocje piszÂąc np. tutaj

Plumer napisał:

Autor listu piszÂąc takie rzeczy pokazuje jakim jest ignorantem, udowadnia swojÂą „ciasnotĂŞ umysÂłowÂą” i ciĂŞÂżko nie nazwaĂŚ go „imbecylem”, ktĂłry nie przeczytaÂł w Âżyciu niczego prĂłcz sowieckiej propagandy czasu stalinowskiego.

bo o ile mi wiadomo to St.SzczĂŞk http://aordycz.com/aord2/10489.html przeczytaÂł trochĂŞ wiĂŞcej niÂż w/w publikacje, wszak Âżeby zostaĂŚ inÂż.arch. za komuny i to nie z awansu spoÂłecznego i bez punktĂłw za pochodzenie, a nawet z punktami ujemnymi, to trzeba byÂło sporo wykuĂŚ, co imbecylom i osobom o ciasnych umysÂłach siĂŞ nie zdarza.
KaÂżdy oraÂł jak mĂłgÂł.

Albo nieÂźle "lizaĂŚ"(tj. wykazywaĂŚ siĂŞ). MoÂże to sugerowaĂŚ jakimi powodami kieruje/kierowaÂł siĂŞ Pan Sz. podczas formuÂłowania tych przytaczanych powyÂżej opinii.

Raczej kierowa³ siê, bo od bodaj¿e 2000 r. nie ¿yje. Nie wiem jakimi powodami, pewnie takie powzi¹³ jako stary dziadek ze swej ¿yciowej autopsji wynurzenia, które przes³a³ do JUU w prywatnym liœcie. Nie s¹dzê by mia³by siê przed kimkolwiek w ten sposób wykazywaÌ, bo chyba nie przed adresatem listu